Μάκης Γαζής: Σας παρακαλώ κλωνοποιήστε τον.

Μάκης Γαζής: Σας παρακαλώ κλωνοποιήστε τον

Ο Μάκης Γαζής χθες παραβρέθηκε στο  2^ο PlanB trends Seminar που  που διοργανώνεται για δεύτερη φορά- στην Αθήνα με θέμα τον ΕΜΒΡΥΟΝΙΣΜΟ και μίλησε για την τηλεόραση. Ένας λόγος καταπέλτης που είπε όλα όσα θέλουμε όλοι να πούμε έξω από τα δόντια. Μάκη μου σ'αγαπώ - "γιατί είσαι ωραίος" - μέσα έξω. Σας παραθέτω αυτούσιο τον λόγο του: Αν διαβάζοντας τον νιώσετε να σας ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι - δεν τρέχει τίποτα, σημαίνει ότι είστε ακόμα άνθρωποι.

Πρίν αρκετό καιρό για περίπου έξι χρόνια ζούσα σε ένα σπίτι Κωτσόβολο, με τεράστιες τηλεοράσεις πλάσμα παντού σε όλους τους χώρους οι οποίες έπαιζαν διαρκώς, δεν έσβηναν παρά μόνο όταν πηγαίναμε καμιά εκδρομή. Όταν πια σταμάτησα να ζω σε αυτό το σπίτι αναζήτησα μια ισορροπία οπότε και εξαφάνισα την τηλεόραση από τη καθημερινότητά μου. Έλα όμως που η φύση της δουλειάς μου είναι τέτοια που επιτάσσει την επαφή, ενημέρωση, με το who is who στην Ελληνική τηλεόραση, και κοντολογίς τα τελευταία 4 χρόνια η τηλεόραση που έχω επιτρέψει στον εαυτό μου να παρακολουθήσει είναι οι διαγωνισμοι της Eurovision, ταOscars, ορισμένα λεπτά από την μετάδωση των εκλογικών αποτελεσμάτων των Εθνικών και Δημοτικών εκλογών και κάτι πεντάλετα από εκπομπές που παρουσιάζουν καλοί μουφίλοι. Μόνο.  Η αίσθηση της υποβάθμισης της ελληνικής τηλεόρασης πλανάται, σαν μια ακαθόριστη θλίψη στη συλλογική μας συνείδηση εδώ και πολύ καιρό και η οθόνη του δέκτη μου αντανακλά μια ασχήμια που εντείνει ακόμα περισσότερο την αίσθηση αδιεξόδου που δημιουργεί η οικονομική κρίση που ζούμε τα τελευταία 7 χρόνια.

Μεγάλωσα με τη τηλεόραση ανοιχτή σε ένα σπίτι που ήταν γεμάτο περιοδικά, εφημερίδες, βιβλία και είχε και το ραδιόφωνο ανοιχτό στη κουζίνα να παίζει κ λίγο Β’ Πρόγραμμα «Τα Τραγούδια της Παρέας» για να ακούει τη Μοσχολιού η μανούλα όταν μαγείρευε. Που σημαίνει πως υπήρχε δίψα για πληροφορία. Ειδικά στη τηλεόραση προέκυπτε θέμα σχετικά με το ποιό δελτίο ειδήσεων θα παρακολουθούσαν οι δικοί μου,  γιατί ναι μεν τους ενδιέφερε η είδηση αλλά τους απασχολούσε και η προσωπικότητα του παρουσιαστή του δελτίου. Και επειδή από μικρός ήμουν περίεργος ρωτούσα και την επόμενη μέρα στο σχολείο «είδατε την τάδε εκπομπή σας άρεσε ή τί δεν σας άρεσε;»

Και από τότε άκουγα τα διάφορα σχόλια για τους πρώτους παρουσιαστές «O μπαμπάς μου είπε οτι αυτός είναι μεγάλος ψεύτης» άκουγα εγώ ή «της μαμάς μου δεν της αρέσει αυτή η ξανθιά κυρία με τα μεγάλα νύχια και το πλατινέ μαλλί που παρουσιάζει το πρόγραμμα στην ΕΡΤ»

Από την Ελληνική τηλεόραση έχουν περάσει ονόματα τα οποία έχουν αφήσει ιστορία οπως ο Φρέντυ Γερμανός, η Ελένη Κυπραίου, η Αλίκη Νικολαίδου, ο Γιώργος Ρούσσος, ο Ίκαρος Κανελόπουλος, ο Άλκης Στέας και στην εγγύτερη ιστορία της η Μαλβίνα Κάραλη, η Λιάνα Κανέλη η Έλενα Ακρίτα οι οποίοι δεν άφησαν ιστορία για το στυλ τους και τις μόδες τους, αλλά για το στίγμα που άφησε η προσωπικότητά τους και η παιδεία τους. Ξαφνικά αντίστοιχου περιεχομένου εκπομπές με τις δικές τους έχουν αναδείξει σε τηλεπαρουσιάστριες – άρα πρόσωπα της τηλεόρασης- κάποια ανάλατα αλλά κωλοπετσομένα κορίτσια που δεν είναι ΟΥΤΕ για φίλημα. Και κωλοπετσωμένα όχι πάντα!  Γιατί αυτό λείπει απο την παρούσα Ελληνική τηλεόραση άνθρωποι με προσωπικότητα, με παιδεία, άνθρωποι κανονικοί οι οποίοι δεν πρεσβεύουν την ολοκληρωτική επικράτηση της υποκουλτούρας προσφέροντάς μας στο πιάτο ότι εξακολουθεί να αποτελεί συνέχεια μιας δυσάρεστης καθημερινότητάς. Κανείς από τους προαναφερθέντες δεν αντιπροσώπευε το σεξιστικό πρότυπο της εγκεφαλικά ξεροψημένης νεαρής Βarbie ή αντίστοιχα της εγκεφαλικά μεταλαγμένης από τις βαφές των μαλλιών μεσήλικης Barbie. Γιατί το στυλιστικό πρότυπο είναι η Barbie και το σοι της η Bi-bi-bo και η Cindy…

Όταν ηγούνται ενημερωτικών και ψυχαγωγικών εκπομπών παρουσιαστές των οποίων η γκάμα κυμαίνεται από ικανούς αλλά χρεωκοπημένους εκδότες και κοσμικούς επιχειρηματίες μέχρι ξανθές υπάρξεις «πρώτων τραπεζιών – πίστα» επί μονίμου βάσεως φορώντας μικροσκοπικές φούστες και αβησαλέα ντεκολτέ και από ξανθές «εισαγγελείς» και χλευάζουσες απο-μηχανής Θεές μέχρι μελλοντολόγους σκουπιδολόγους τότε οι δέκτες χρειάζεται να είναι ανοικτοί επιλεκτικά.  Θα ήταν απο πλευράς μου εντελώς αυταρχική η δήλωση περί μονίμως κλειστών δεκτών και επειδή είμαι και τέκνο του περασμένου αιώνα να υπάρχει και το παραδοσιακά γνωστό σεμεδάκι απο πάνω.

Ωστόσο υπάρχουν όμως  και αξιόλογα πρόσωπα, άξια σεβασμού και θαυμασμού για την ενέργεια την οποία προσφέρουν κάποιοι απο αυτούς σε καθημερινή βάση στο κοινό των εκπομπών που για πάρα πολλά χρόνια παρουσιάζουν,  απλά μπαίνοντας στο τριπάκι του ανταγωνισμού λερώνουν την προσωπικότητά τους. Και παρ’ ότι προσπαθούν να κρατήσουν μια ισορροπημένη κατάσταση μεταξύ ψυχαγωγίας και πληροφορίας το τηλεφωνικό ξεκατίνιασμα είναι απαραίτητο συστατικό για την επιτυχημένη τηλεθέαση. Άρα τα νούμερα μετράνε περισσότερο από την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Γιατί κάποτε τα πρόσωπα που είχαν δικές τους εκπομπές στην Ελληνική τηλεόραση τα χαρακτήριζε κάτι που σήμερα υπάρχει σε σύγχιση στο κεφάλι τους και αυτό λέγεται αξιοπρέπεια, μια έννοια που δυστυχώς έχει καταντήσει να είναι συνδεδεμένη με τις ακροαματικότητες των εκπομπών και άρα πολλές φορές να είναι ανύπαρκτη από εκπομπή σε εκπομπή του ιδίου παρουσιαστή....

Αφού εξαντλίσαμε το κουτσομπολιό και την ανακύκλωση της μιας εκπομπής από την άλλη πίασαμε τη κουζίνα και τον έρημο το τσελεμεντέ. Οι επιπτώσεις της κρίση είναι παντού δεν ακούμπισε μόνο τις τσέπες μας. Αυτό φαίνεται και απο τις εκπομπές μαγειρικής, γιατί αφού δεν μπορούμε να τα φάμε βρε όλα αυτά τουλάχιστον ας τα δειξουμε στον κόσμο ΟΤΑΝ περάσει η οικονομική κρίση να έχουν καβάτζα τις εκπομπές μαγειρικής για να τα μαγειρέψουν. Το όνειρο περνάει από το στομάχι όπως και ο έρωτας όμως ποτέ δεν περιμέναμε να δούμε το 80% των ελληνικών εκπομπών να  περιστρέφονται θεματικά γύρω από τα αμπελοφάσουλα, τις αγκινάρες και τη κρέμα καραμελέ...

Όλες αυτές οι κατά 99%  ξανθές κυρίες οι οποίες βγαίνουν μπροστά και φαίνονται στη οθόνη μας –γιατί είμαι σίγουρος οτι δυστυχώς και πίσω από τα δικά τους είναι άλλα ξανθά κεφάλια Λερναίας Υδρας, αυτά της αρχισυνταξίας- απορώ πώς είναι τόσο σίγουρα οτι τα μόνα αντικείμενα με τα οποία οφείλουν να καταπιάνονται ανάμεσα σε άλλα πάντα αντίστοιχου προβληματισμού είναι ποιά τραγουδίστρια χωρίζει τον άντρα της , ποιά  «αλλη» ανταγωνίστρια τους τηλεπερσόνα τραβολογιέται με αθλητή του μπάσκετ, ποιά ηθοποιός φόρεσε το ίδιο φόρεμα με μια διεθνή «συναδελφό» της ηθοποιό στα εγκαίνεια του x νυχτερινού κέντρου, και τί είπε ο παρκαδόρος στην τάδε ξανθιά πάντα πανελήστρια όταν αυτή μεθυσμένη ζήτησε να της φέρει το αυτοκίνητό της. Η πλήρης άγνοια για οτιδήποτε άλλο όχι αναγκαστικά ελίτ πολιτιστικό ή κοινωνικό θέμα αν δεν είναι η άφιξη της Lady Gaga στη Ελλάδα ή το φιλανθρωπικό έργο του Ιδρύματος «Το Χαμόγελο του Παιδιού», ή του «Συλλόγου Ελπίδα» γιατί και τα δύο αυτά γεγονότα είναι ταυτόχρονα και κοσμικά και άρα έχουν «ψωμί». Η πλήρης άγνοια για άλλα ζητήματα πολιτισμού – τα οποία εδώ που τα λέμε μπορεί και να αγνοεί και το ίδιο το Υπουργείο Πολιτισμού- καμία έγνοια για το τί μπορεί να συμβαίνει στον χώρο των εικαστικών, του θέατρου , και του βιβλίου. Όλα περιφέροται γύρω από το κοσμικό γεγονός της πρεμιέρας, ποιός πήγε και τί φόρεσε. Χωρις καμία θεματολογία που να να αφορά την την ανάγκη της συνοχλης της οικογένειας και καμία έμπνευση ώστε να κινητοποιηθεί ο τηλεθεατής και να να ζήσει μια αληθινή ζωή εκτός της άνεσης που του προσφέρει ο καναπές του αλλά μέσα στα όρια της πόλης του. Η επιφάνεια κρύβει και την όποια αξία – ατυχής λέξη- μπορεί να κρύβει.

Η εξουσία που ασκεί η τηλεοπτική εικόνα είναι περισσότερο ισχυρή από οτιδήποτε άλλο και η καθολική επιρροή της τηλεόρασης μπροστά στο ριμαγμένο απο την οικονομική κρίση τοπίο των Ελλήνων τηλεθεατών είναι τεράστια,  γιατί απλά τους ακινητοποιεί και τους ρουφάει... Γιατί; Διότι ακόμα και σε περίοδο κρίσης οι παρουσιαστές τόσο των ψυχαγωγικών και ενημερωτικών εκπομπών, όσο και των ειδήσεων παρά τη συρρίκνωση των εισοδημάτων τους παραμένουν εγκλωβισμένοι και ένθερμοι προβολείς της προηγούμενης ματαιοδοξίας τους.  Αναπόφευκτα η έντονη αντίθεση της φαινομενικά λαμπρής παρουσίας των τηλεπαρουσιαστών με τη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουν οι τηλεθεατές, προξενεί ψυχολογική σύγχυση και υποδόριο εθισμό στους δεύτερους εκτοξέυοντας στα ύψη τα νούμερα τηλεθέασης.

Ο καθημερινός βιασμός της ελληνικής γλώσσας είναι  εμφανής σε όλες τις ζώνες της ελληνικής τηλεόρασης. Αυτή η παθητική φωνή με μέση διάθεση και οι μετοχές ειδικά του αορίστου, αυτά τα ριμάδια τα επιρήματα γίνονται βράχια και σούρχονται κατακέφαλα μέσα από τα στόματα αυτών των υπέροχων υπάρξεων με το χαμόγελο της Pepsodent, με το παγωμένο πρόσωπο από τα απανοτά botox ,  ντυμένες με την τελευταία λέξη της μόδας – στην κυριολεξία τελευταίας!   Η λέξη αισθητική είναι άγνωστη λέξη ή λέξη που τους θυμίζει απλα την αισθητικό τους και τα μερεμέτια που έχει να τους κάνει βλέπε botoxakia και όλα τα παρεφερνάλια. Τα οποία μπορεί να είναι απαραίτητα, με μέτρο πάντα – άλλη άγνωστη λέξη το μέτρο- άλλα έχουν αντικαταστήσει την ουσία.  

Η σταδιακή παρακμή που προκάλεσε το παρωχημένο life style των μεσημεριανών και πρωινών πάνελς πριν ακόμα τον ερχομό της οικονομικής κρίσης θα μπορούσε ενδεχομένως να έχει απλά περιοριστεί αν δεν είχαμε ασπαστεί σχεδόν καθολικά την ιδέα οτι τη δόξα και το χρήμα ο αγαπητός τηλεθεατής μπορεί να την βρει στα κουπόνια προσφοράς μεγάλης αλυσίδας σούπερ μάρκετ. Δηλάδη χωρίς προσπάθεια, χωρίς δουλειά, προσωπικό κόπο και στόχους, χωρίς κριτική σκέψη απλά παρακολουθώντας τα μεγάλα Κυριακάτικα showπαλιότερα θα μπορούσαν να αποκτήσουν το αυτοκίνητο των ονέιρων τους και την ανακαίνιση του διαμερίσματός τους.  Γι’αυτόν ακριβώς τον λόγο καθημερινά παρελαύνουν μπροστά στα μάτια μας «αυτοί και αυτές» οι παρουσιαστές των οποίων οι ζωές και life style επιβεβαιώνουν αυτή την ευκολία δυστυχώς με κακό γούστο και στυλ-φωτοκόπια δημιουργώντας έναν αχταρμά.

Όλες αυτές οι ξανθές παρουσίες είναι προσαρμοσμένες απόλυτα στην κοινωνία της αφθονίας και της υλικής ευημερίας με διάφορα τεχνάσματα η κάθε μια, συνήθως με κάποιο πλούσιο γάμο ή πλούσιο «δεσμό» και μέσα από τον λόγο τους και την εικόνα τους καθιστούν τον τηλεθεατή υποχείριο των ευτελών και καθόλου ουσιαστικά αναγκαίων ικανοποιήσεών του ενεργοποιώντας μια ατελείωτη απαίτηση υλικών αγαθών.

Και δεν μπορώ να μη σχολιάσω το διαζύγιο που έχει πάρει η ελληνική τηλεόραση από την σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Ελάχιστα είναι τα παραδείγματα από μεταφορές επιτυχημένων και γνωστών στο πλατύ κοινό λογοτεχνικών τίτλων, προτιμούνται τα πρωτότυπα σενάρια και από αυτά τα 2 ή 3 είναι σωστά επεξεργασμένα, και οι παραγωγές των σήριαλ προσεγμένες με σωστό casting και άρα ο κόσμος θα τους δώσει σημασία. Όμως παρότι είναι μια μικρή αγορά η Ελλάδα το κοινό που θα αποφασίσει να παρακολουθήσει μια τηλεοπτική σειρά είναι εκπαιδευμένο πια έχει επίγνωση της πατάτας και της καυτής και της νερόβραστης όπως επίσης και ποιπο σήριαλ έχει «ψαχνό» και η μόνιμη διάθεση κοροιδίας των τηλεοπτικών παραγωγών συντελεί στη διατήριση της κρίσης και στο τηλεοπτικό χώρο. Ο μιμιτισμός και η αντιγραφή έχουν γίνει αξίες πια και όχι έννοιες προς πάταξη. Τί κάνουν οι άλλοι στην Αμερική, στην Αγγλία, είδικά στην γείτονα χώρα Βραζιλία; E αυτό θα το κάνουμε και εμείς... Μα με τι προσόντα, για να μη πω άλλη λέξη, και με πόση ψευδαίσθηση έχεις το θράσσος να αντιγράψεις πιστά έστω με την εξουσιοδότηση του αρχικού ξένου παραγωγού μια σειρά η οποία ΔΕΝ έχει καμία σχέση με την Ελληνική σύγχρονη παραγματικότητα απλά έχει σχέση με τον στενό κύκλο επαφών των στελεχών του καναλιού και με το δικό τους Life Style και έχεις την απαίτηση να τη δει ο μέσος τηλεθεατής; Mε ένα cast λάθος μόνο και μόνο βασισμένο στην εξωτερική εμφάνιση του αρχικού original cast της σειράς στο εξωτερικό, στην οποία σειρά δυστυχώς επαναλαμβάνεται για πολλοστή φορά η εμφάνιση ηθοποιών των οποίων η συμμετοχή σε προηγούμενη τηλεοπτική δουλειά «έκανε» επιτυχία όμως το τηλεπτικό κοινό έχει κουραστεί να βλέπει πάλι και πάλι τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα σε κάθε αρχή μιας νέας περιόδου...

Αστείο είναι το γεγονός οτι ενώ όλοι οι Έλληνες μεσίες της τηλεόρασης στο σύνολό τους γνωρίζουν πάρα πολύ καλά όσα προανέφερα θέλουν να πιστεύουν οτι το μέσο της τηλεόρασης προβάλει φυσικά σε μεγάλο ποσοστό και το πρότυπο του πολιτικοποιημένου και ενσυνείδητου πολίτη. Συμβαίνει και αυτό δεν αμφιβάλλω, αλλά το ποσοστό που συμβαίνει είναι πολύ μικρό σε σχέση με όλα τα άλλα που είπαμε. Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο της Ελληνικής τηλεόρασης που όλοι τη βρίζουν, για τα μεσημερινά της, για τα πρωινά της, για τα σηριάλ της και το χειρότερο όλων για την ποιότητα των δελτίων ειδήσεων. Μέσα από αυτή τη κρίση που βιώνουμε είχα την ψευδαίσθηση οτι θα μπορούσε να έχει υπάρξει μια αναμόρφωση του κεντρικού ρόλου της τηλεόρασης. ‘Ομως δυστυχώς στα σπίτια μας μπαίνουν οι λάθος άνθρωποι ανίκανοι να κινητοποιήσουν οποιοδήποτε ανιδιοτελή σκοπό για το κοινό ώφελος. 

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι  στον σκοτεινό τόπο του Άδη οι ψυχές δεν βλέπουν τα αληθινά πρόσωπα των ανθρώπων και βλέπούν μόνο σκιές. Και ρωτάω εγώ μήπως  τώρα στον εικονικό κόσμο της Ελληνικής τηλεόρασης παρακολουθώντας όλες αυτές τις εκπομπές μπορούμε να δούμε τα αληθινά πρόσωπα των ανθρώπων; Ακούγεται τρομακτικό ε;

Άρα θα επιστρέψω στην τηλεόραση ως συσκευή πια, ως μόνιτορ και θα αποφασίζω εγώ αποκλειστικά το πρόγραμμα που θα δημιουργήσω να παρακολουθήσω εξακολουθώντας να βλέπω σε επανάληψη το «Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι» και οτιδήποτε άλλο παλιότερο ή σύγχρονο μπορεί και με κάνει να αισθάνομαι περισσότερο άνθρωπος και λιγότερο κούκλα βιτρίνας ενός πολυκαταστήματος... Και στη τελική αν μου τη δώσει τη τυλίγω και σε μια μάυρη σακούλα σκουπιδιών και τη πετάω και στα σκπουπίδια! Διαφορετικά της κάνω ένα ωραίο αμπαλάζ αλά Christo την ντύνω με καραβόπανο και την τυλίγω με καραβόσκινο και ως installation  μου ντεκοράρει και το living room. 

Κορυφαίοι επιστήμονες και άνθρωποι του life style και του design θα δώσουν τις απαντήσεις στο 2^ο PlanB trends Seminar που διοργανώνεται –για δεύτερη φορά- στην Αθήνα με θέμα τον ΕΜΒΡΥΟΝΙΣΜΟ.Με τον όρο αυτό, η κορυφαία-και μοναδική- ελληνίδα, trends consultant Αθηνά Ματίς, παρουσιάζει όλες τις προσπάθειες δημιουργίας και οτιδήποτε συμβάλλει τη Γένεση και τη Δημιουργία. Οτιδήποτε οδηγεί στην Ανάπτυξη ιδεών, Καλλιτεχνημάτων, Κινημάτων και Υλικών-καινούριων ή αρχέγονων όπως το Γάλα, το Αυγό , το Νερό.Μετά την επιτυχία του πρώτου κύκλου και την αποδοχή του κοινού η Αθηνά Ματίς και η Ομάδα της προσπαθούν να εντάξουν την Ελλάδα στον παγκόσμιο αστερισμό της μελέτης των τάσεων.Εξάλλου οι τάσεις έχουν σηματοδοτήσει την πορεία της επιστήμης, του life style, της γαστρονομίας και της Τέχνης, οδηγώντας σε μικρές ή και εκκωφαντικές αλλαγές .

Αλλαγές στη συμπεριφορά, στις αξίες, τον τρόπο σκέψης και των ιδεών. Ουσιαστικά η μελέτη των Τάσεων οδήγησε –και οδηγεί- την ανάπτυξη μοντέλων ένα βήμα μετά.Στο πρώτο κύκλο Σεμιναρίων αντικείμενο ήταn ο ‘’Ρομαντισμός’’. Μετά όμως τις πανευρωπαϊκές ανακατατάξεις και αλλαγές , η Αθηνά Ματίς μας παρουσιάζει τον ΕΜΒΡΥΟΝΙΣΜΟ.

Ο δεύτερος Κύκλος Σεμιναρίων του PlanBtrends με αντικείμενο τον ΕΜΒΡΥΟΝΙΣΜΟ διεξάγεται  στις 2-6 Δεκεμβρίου, στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων «ΜΕΛΙΝΑ» (Ηρακλειδών 66 & Θεσσαλονίκης, Θησείο). Συνδιοργανωτής στην όλη προσπάθεια είναι ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων(ΟΠΑΝΔΑ)..

Η είσοδος είναι ελεύθερη, απλά δηλώστε συμμετοχή για το workshop και στις διαλέξεις- που επίσης είναι δωρεάν- στο planbtrends@gmail.com

info: http://www.splashmagazine.net