http://forcleveronly.blogspot.gr/2013/05/blog-post_5749.html
Χρειάστηκε να περάσουν εκατόν πενήντα ολόκληρα χρόνια για να επιστρέψει η σορός της άτυχης Τζούλια Παστράνα στην πατρίδα της, Σιναλόα ντε Λέιβα στο Μεξικό, και να κλείσει ένα από τα τελευταία κεφάλαια μιας αμαρτωλής εποχής όπου η όποια διαφορετικότητα αντιμετωπιζόταν σαν ατραξιόν και μέσο χρηματισμού των απανταχού επιτήδειων. Η Τζούλια Παστράνα, ιθαγενής από το Μεξικό, έμεινε γνωστή με διάφορα προσωνύμια όπως «η γυναίκα με το μούσι και τις τρίχες» ή «γυναίκα-πίθηκος» ή «γυναίκα-ουρακοτάνγκος» και «γυναίκα-αρκούδα» μπορεί να έχει πεθάνει από το 1860, ωστόσο, η ιδιαιτερότητά της την καταδίκασε να διαπομπεύεται και μετά θάνατον. Τελικά την Τρίτη ενταφιάστηκε με ειδικές τιμές στον τόπο καταγωγής της με έξοδα της κοινότητας Σιναλόα, κερδίζοντας με αυτό τον τρόπο μια αναγνώριση και μια τυπική «συγγνώμη» από τη διεθνή κοινότητα.
Χρειάστηκε να περάσουν εκατόν πενήντα ολόκληρα χρόνια για να επιστρέψει η σορός της άτυχης Τζούλια Παστράνα στην πατρίδα της, Σιναλόα ντε Λέιβα στο Μεξικό, και να κλείσει ένα από τα τελευταία κεφάλαια μιας αμαρτωλής εποχής όπου η όποια διαφορετικότητα αντιμετωπιζόταν σαν ατραξιόν και μέσο χρηματισμού των απανταχού επιτήδειων. Η Τζούλια Παστράνα, ιθαγενής από το Μεξικό, έμεινε γνωστή με διάφορα προσωνύμια όπως «η γυναίκα με το μούσι και τις τρίχες» ή «γυναίκα-πίθηκος» ή «γυναίκα-ουρακοτάνγκος» και «γυναίκα-αρκούδα» μπορεί να έχει πεθάνει από το 1860, ωστόσο, η ιδιαιτερότητά της την καταδίκασε να διαπομπεύεται και μετά θάνατον. Τελικά την Τρίτη ενταφιάστηκε με ειδικές τιμές στον τόπο καταγωγής της με έξοδα της κοινότητας Σιναλόα, κερδίζοντας με αυτό τον τρόπο μια αναγνώριση και μια τυπική «συγγνώμη» από τη διεθνή κοινότητα.
No comments:
Post a Comment